Τι είναι η Ψυχική Ανθεκτικότητα
H ψυχική ανθεκτικότητα είναι η ικανότητά μας να ανακάμπτουμε μετά από ένα δύσκολο και σοβαρό γεγονός στη ζωή μας. Είναι η ικανότητά μας να διατηρούμε την ψυχική μας υγεία και την καθημερινή λειτουργικότητά μας όταν αντιμετωπίζουμε μια χρόνια, στρεσογόνα κατάσταση, ή μια δύσκολη εμπειρία.
Προστατευτικοί Παράγοντες που διαθέτουμε ώστε να θωρακίζεται η ψυχική ανθεκτικότητα είναι πολυεπίπεδοι και μπορούν να διαχωριστούν σε : Ατομικούς Οικογενειακούς και περιβαλλοντικούς.
Μερικοί από αυτούς είναι:
•Η θετική αυτοεικόνα και η αποδοχή του εαυτού
•Η ικανότητα να ελέγχουμε τα συναισθήματά μας
•Η ρεαλιστική αισιοδοξία
•Η κοινωνική υποστήριξη και το κοινωνικό δίκτυο
•Η ύπαρξη ενός σκοπού και νοήματος στη ζωή
•Οι θετικές διαπροσωπικές δεξιότητες.
Αποτελεσματικό Σχολείο
Σε ένα νοσοκομειακό σχολείο όπου το παιδί περνά κάποιο πρόβλημα υγείας, πώς μπορεί να προετοιμαστεί για τις κοινωνικές και επαγγελματικές προκλήσεις, χωρίς να χάσει τον ενθουσιασμό του και τη χαρά της μάθησης;
Η απάντηση βρίσκεται στη λέξη «περιέργεια». Όσο το σχολείο προσφέρει ερεθίσματα, θέτει ερωτήματα, πυροδοτεί συζητήσεις, μέσα από δημιουργικές, ευχάριστες, χρήσιμες και αποτελεσματικές εκπαιδευτικές δραστηριότητες, τόσο η περιέργεια -αυτή η κινητήρια δύναμη της γνώσης- θα ενεργοποιεί όλους εκείνους τους μηχανισμούς για την ανάπτυξη των δεξιοτήτων.
Όσο το σχολείο αναγνωρίζει τη μοναδικότητα του κάθε παιδιού, ανταποκρίνεται στις ανάγκες του και ενισχύει την αυτοεκτίμησή του, τόσο προκαλεί το ενδιαφέρον του παιδιού να αποκτήσει γνώσεις, να αναπτύξει δεξιότητες και να καλλιεργήσει αξίες να βιώσει τη χαρά της μάθησης και έτσι το σχολείο να είναι αποτελεσματικό.
“Χωρίς τη χαρά της μάθησης, η γνώση γίνεται ρηχή, επιφανειακή, δε διαρκεί, δεν αλλάζει αντιλήψεις και στάσεις.
Οι μαθητές έρχονται στο σχολείο για να μάθουν, όχι με την έννοια της αποστήθισης στεγνών γνώσεων, αλλά για να μάθουν μέσω της χαράς και της δημιουργικότητας· αναπτύσσοντας τη σκέψη και το πνεύμα τους, αποκτώντας την καλλιτεχνική διάθεση να επέμβουν στον κόσμο τους κάνοντας τον ομορφότερο.
Η συσσώρευση γνώσης δεν είναι το μόνο ζητούμενο. Ανώτερο ζητούμενο είναι η χαρά και η δημιουργικότητα που θα φέρουν την έμπνευση, γιατί όπως σημείωσε από την αρχαιότητα ο Πλούταρχος «το μυαλό δεν είναι ένα δοχείο που πρέπει να γεμίσει αλλά μια φωτιά που πρέπει να ανάψει».
Κι αν ανάψει αυτή η φωτιά στο μυαλό των μαθητών μας, θα δούμε ένα σχολείο όπου θα αναπτύσσονται άνθρωποι χαρούμενοι, με εσωτερικά κίνητρα για μάθηση, άνθρωποι με όραμα, που θα θέτουν τα θεμέλια για έναν καλύτερο κόσμο.